Erasmus MC
De uitdaging
Patiënten die op de eenpersoonskamers verblijven, liggen gedurende een ziekenhuisopname vaak veel in bed. Ze bewegen niet voldoende waardoor het herstel langzamer verloopt en de patiënten langer dan wellicht nodig in het ziekenhuis moeten verblijven.
Hoe kunnen we cardiologie patiënten in de leeftijd van 60-80 jaar, die verpleegd worden op een eenpersoonskamer in het Erasmus MC en die geen fysiotherapie krijgen, laten bewegen?
uitgelicht
Shadowing
Een van de manieren waarop onderzoek is gedaan voor dit project is door het shadowen van een fysiotherapeut en verpleegkundigen tijdens hun diensten in het ziekenhuis. Dit werd gedaan om inzicht te krijgen in wat een patiënt allemaal mag wat betreft bewegen en om de rol van de verpleegkundige beter te begrijpen. Ook was het hierbij interessant om te zien hoe het contact tussen de patiënt en verpleegkundige is en om te zien in hoeverre er in de huidige situatie in het ziekenhuis bewogen wordt.
Paper prototyping
Om snel feedback te ontvangen op de eerste ideeën zijn er diverse paper prototypes en schetsen gemaakt voor verschillende concepten. De eerste versies bestonden uit posters waarop de verschillende concepten visueel uitgewerkt waren. Verdere versies zijn al iets uitgebreider, door bijvoorbeeld gebruik te maken van een magneetbord en magneten.
Testen
De verschillende (paper) prototypes zijn getest met verpleegkundigen. Helaas was het niet mogelijk om met patiënten te testen. Testen met patiënten mag alleen nadat de medische ethische toetsingscommissie een voorstel goedgekeurd heeft, hier was helaas niet voldoende tijd voor. Om positief te blijven, is er gekeken naar de mogelijkheden. Het was wel mogelijk om meerdere keren met diverse verpleegkundigen te testen, zij staan dicht bij de patiënt en zien ook veel diverse patiënten voorbij komen.
Uitkomst
De voornaamste redenen waarom patiënten onvoldoende bewegen tijdens hun verblijf in het ziekenhuis zijn:
- Het ziekenhuis nodigt niet uit om te bewegen;
- Zorgverleners organiseren alle zorg op en rond het bed van de patiënt;
- Patiënten weten niet wat er van hen verwacht wordt wat betreft bewegen;
- Patiënten zijn bang om te veel van hun lichaam te vragen als ze gaan bewegen.
Omdat niet alle punten aangepakt kunnen worden is er in eerste instantie gefocust op de belangrijkste aanwijzing van het automatische gedrag te veranderen, namelijk de zorgverleners die autoriteit uitstralen met hun witte jassen en toch allemaal iets anders verwachten van, en communiceren naar de patiënt.
Uiteindelijk is er een activiteitenbord ontworpen die de patiënten en verpleegkundigen zal ondersteunen om dagelijks de voortgang en doelen te bespreken aan het begin van de (dag)dienst. Doordat patiënten een doel per dag krijgen waarvoor bepaalde bewegingen nodig zijn, zal de patiënt dagelijks meer bewegen en hopelijk ook minder bang zijn om uit bed te komen. Ook wordt de communicatie van verschillende verpleegkundigen hierdoor eenduidiger.
@HU_Utrecht student Kim met door haar ontworpen mobilisatiebord voor patienten #create4care pic.twitter.com/ovCQTX8s1U
— Marieke Schuurmans (@SchuurmansMJ) June 21, 2019
